Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque his sapiens semper vacabit. Quod iam a me expectare noli. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. An hoc usque quaque, aliter in vita? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed quae tandem ista ratio est? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Neutrum vero, inquit ille. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Venit ad extremum; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Que Manilium, ab iisque M. Quaerimus enim finem bonorum.